کانی مگ،مجموعه آمار اعلام شده از سوی صندوق نوآوری وشکوفایی و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نشان میدهد که تعداد شرکت‌های دانش بنیان تاکنون به ۶۶۱۳ شرکت می‌رسد. بیشتر این شرکت‌ها به دلیل نداشتن منابع مالی کافی نیاز به حمایت مالی دارند. در مورد کاوی انجام شده از سوی صندوق نوآوری و شکوفایی ۵ […]
کانی مگ،مجموعه آمار اعلام شده از سوی صندوق نوآوری وشکوفایی و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نشان میدهد که تعداد شرکت‌های دانش بنیان تاکنون به ۶۶۱۳ شرکت می‌رسد. بیشتر این شرکت‌ها به دلیل نداشتن منابع مالی کافی نیاز به حمایت مالی دارند. در مورد کاوی انجام شده از سوی صندوق نوآوری و شکوفایی ۵ ریسک برای شرکت‌های دانش بنیان شناسایی شده است.
ریسک‌ها
بیمه: اگر طرحی بیمه شود،از سوی شرکت‌های بیمه‌گذار ۷ تا ۸ درصد به هزینه‌های شرکت اضافه خواهد شد که این امر مشکلاتی را برای شرکت‌ها ایجاد می‌کند.
ریسک بازار: بررسی جایگاه محصول در بازار ریسک بزرگی به نام ریسک بازار را برای محصولات دانش بنیان به وجود آورده است.
فنی –تخصصی: اجرای طرح‌های دانش بنیان باید از لحاظ فنی امکان‌پذیر باشد. اینکه محصولی دارای طرح فنی باشد؛ ولی دستیایی به آن نیاز به تحقیقات زمان‌بر ۱۰ تا ۳۰ سال باشد و بازاری نداشته باشد، از شمول حمایت صندوق خارج خواهد بود.
ریسک مالی: بررسی میزان فروش محصول دانش بنیان و رسیدن به سود دهی محصول یکی از ریسک‌هایی است که باید بررسی شود. علاوه بر آن لازم است تا «نقطه سر به سری» (میزان تولید یک بنگاه اقتصادی و میزان سودآوری)، تحلیل آن و زمان سر رسید نقطه سربه سر محاسبه شود.
ریسک سیستم مدیریتی: سیستم مدیریتی شرکت یکی از نقاط قابل تامل در شرکت‌های دانش بنیان است. علاوه بر آن شرکت‌ها از لحاظ ریسک «اعتباری» نیز مورد بررسی قرار می‌گیرند. همچنین بر اساس اعلام صندوق نوآوری و شکوفایی از طریق بانک‌های مختلف وضعیت مالی شرکت‌ها مانند میزان وام‌های دریافتی، بازپرداخت وام‌ها، درجه رتبه اعتباری شرکت‌ها ( A، B، C و D ) تحقیق می شود. رتبه اعتباری شرکتی از B پایین‌تر و یا حتی B منفی باشد، نشان از ریسک اعتباری بالای شرکت دارد.
راهکارها
مشکلات بیمه: در حال حاضر سود تهسلات در کشور نزدیک به۲۰ درصد است که سود تسهیلات صندوق ۱۱درصد است اگر ۸ درصد بیمه را به این سود تسهیلات اضافه کنیم. هزینه‌های شرکت‌ها بالا می‌رود. برای حل این مشکل می‌توان با بالابردن میزان اعتبارات(وام دهی بیشتر وتامین منابع مورد نیاز صندوق‌های حمایتی) از میزان حق بیمه‌ای کمتر کرد. در روش دوم هم می‌توان مانند کشور ژاپن بدون دریافت تضامین ریسک‌ها از روش‌های دیگر محاسبه شوند که نیاز به برطرف کردن برخی مشکلات حقوقی دارد.
استفاده از سرمایه گذار خطرپذیر: شرکت‌ها به جای دریافت وام و ارائه تضامین بسیار بالا می‌توانند سرمایه گذاری خطر پذیر را جایگزین آن کنند. اگر شرکتی سرمایه‌گذاری خطرپذیر کند، نیازی به ارائه تضمین و بیمه ندارد. اگر طرح موفق شد، سود دریافتی به میزان آورده بین طرفین تقسیم می‌شود و در صورت شکست، صندوق از شرکت پولی دریافت نخواهد کرد.
فروش سهام: درکشورهای توسعه یافته شرکت‌های نوپا و دانش بنیان اقدام به دریافت وام نمی‌کنند چون ارائه تضمین و بیمه کردن وام بسیار مشکل است. در این کشورها مطمئن‌ترین راه ارائه سهام شرکت در بازار سرمایه است.
